“Oscar”. Sanıyorum iki sene filan oldu İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları repertuarındaki oyunları izlemeli. Geçen yıl odağımda daha çok opera ve bale vardı. Bu sezon yaptığımız yurt dışı seyahatlerdeki gösterilere odaklıydım. Bir yandan da inanılmaz derecede tiyatro özlemiştim. Amadeus gibi diğer özel yapımlara da bir türlü bilet denk getiremedim. En sonunda nisan ayında çıkan oyun listesinde gitmek istediğim birkaç oyundan biriydi Oscar. Ve sonunda bilet buldum.
Bir durum komedisi olan oyunun konusu kısaca şöyle: Christian Jacqueline’ e aşıktır, Colette ise Oscar’ a. Christian uzun süredir sevdiği kızı Mösyö Bernard’ dan isteme niyetindedir. Diğer taraftan Colette ise babası Mösyö Bernard’ a söylediği yalanla sevgilisiyle evlenmek istemektedir. Fakat bir ilişki karmaşası hemen kapıda beklemektedir. Christian hiç haberdar olmadığı bir durum üzerine yanlış kızı ister, Colette ise başka bir adamla evlenmek üzeredir. Bolca açılan kapanan kapılar, kaşla göz arasında eve giren çıkanlar ve hiç akla gelmeyecek karşılaşmalarla olaylar içinden çıkılmaz bir hale gelmiştir. Bir anda o kadar çok durum iç içe geçiyor ki ister istemez yazar bu kadar ilişkiyi nasıl birbirine karıştırdı, şu an tam neredeyiz, buradan konu nasıl düzelecek diye düşünürken buluyorsunuz kendinizi. Bunu negatif olarak aktarmıyorum, aksine izlerken çok eğlendiren bir karmaşa.
Temposu son derece yüksek, enerjisi zirvelerde bir tiyatro oyunu. 2 saat boyunca dikkatinizi canlı tutuyor ve kesinlikle oyundan kopmuyorsunuz. Keyifli bir oyun izlemek isteyenlere mutlaka tavsiye ediyorum sezon kapanmadan bu oyuna bir şans verin.
Yalnız burada zaten bilinen bir gerçek daha da gözüme battı ne yazık ki. Avrupa başta olmak üzere yurt dışında sanata ve sanatçıya verilen değerin, ayrılan bütçelerle bu değerin gösterilmesinin hepimiz farkındayız. Bu sefer üst üste gelen örneklerle aramızdaki bu derin uçurumu çok daha net görebildim. Birbirinden değerli oyuncuların birbirinden güzel repertuvarları sahnelerken temsillere ayrılan kostüm ve dekor bütçeleri arasındaki fark insanı gerçekten üzüyor. Bir yandan da bu bütçeler sebebiyle halkın günümüzün ekonomik şartlarında hala sanatın erişilebilir fiyatlandırmalarda kalmasını sağlaması açısından kıymetli buluyorum. Halkımızın artan refah seviyesi ile birlikte sanatta yükselecek bütçelerin olduğu günlere kolaylıkla ve en kısa zamanda erişebilmek dileğiyle..
